Digitale diensten buiten de EU naar particulieren: hoe zit het met de btw?
Als je als ondernemer digitale diensten verkoopt buiten de EU aan particulieren dan gelden daarvoor uitzonderingsregels als het gaat om de btw. Maar wat zijn nu precies digitale diensten, en welke regels gelden er dan buiten de EU? Die vragen zien we regelmatig voorbij komen. En ook foutjes rondom dit digitale diensten buiten de EU zijn al snel gemaakt. In deze blog leggen wij alles voor jullie uit.
Wat zijn digitale diensten?
Voordat we gaan kijken naar de regels van digitale diensten buiten de EU is het allereerst belangrijk om duidelijk in kaart te brengen wat er nu onder digitale diensten valt. Er is namelijk zeker een verschil tussen digitale en reguliere diensten. Digitale diensten zijn namelijk diensten die over het algemeen zonder menselijke interactie worden geleverd. Als je dus een dienst levert die jij afstemt op een specifieke klant, dan is dat een reguliere dienst. Onder digitale diensten vallen er volgens de Belastingdienst de volgende diensten:
Elektronische diensten
Lever jij diensten die via een digitaal netwerk (bijvoorbeeld via het internet) worden geleverd? En zijn deze diensten grotendeels geautomatiseerd? Dan val jij waarschijnlijk binnen deze categorie en verkoop jij een digitale dienst. Voorbeelden hiervan zijn ondernemers die online magazines, software of online spellen verkopen.
Telecommunicatiediensten
Werk jij met transmissie, uitzending of ontvangst van signalen, tekst en beelden, informatie via draad, radiogolven, optische of andere elektromagnetische systemen? Zo dat is een mond vol. Makkelijker gezegd: werk jij met telefonie, sms en voicemails? Dan valt jouw onderneming onder de telecommunicatiediensten.
Radio- en televisieomroepdiensten
Onder deze categorie vallen ondernemers die zich bezighouden met audio- en audiovisuele inhoud. Grote voorbeelden hiervan zijn radio- en televisieprogramma’s. Mits deze programma’s natuurlijk wel online worden aangeboden en gelijktijdig te bekijken of te beluisteren zijn.
Digitale diensten binnen de EU
Op reguliere diensten zit gewoon Nederlandse btw als je aan particulieren binnen de EU levert. In beginsel reken je ook voor digitale diensten aan particulieren binnen de EU Nederlandse btw. Maar: voor digitale diensten is er (samen met eventuele goederen die je levert) een drempelbedrag voor particulieren in de EU. Als je omzet van digitale diensten en goederen aan particulieren in de EU (los van Nederland) boven de €10.000 uitkomt dan ga je buitenlandse btw percentages rekenen, en kun je het éénloketsysteem (ook wel One Stop Shop / OSS genoemd) gebruiken. Dat is een Europees systeem via waar je de aangiftes in verschillende landen op 1 centrale plek, namelijk via de Nederlandse Belastingdienst, kunt doen. Dit éénloketsysteem is weer een hele uitleg op zich, daar kun je in ons artikel over de OSS meer over lezen.
Digitale diensten buiten de EU
Buiten de EU hanteer je bij particulieren de regels van het land waar je aan levert vanaf bepaalde drempelbedragen. Onder het drempelbedrag zit er geen btw op de factuur. De drempelbedragen zijn voor ieder land verschillend, zoek dit dus heel goed uit van tevoren! Het kan zomaar voorkomen dat jij in plaats van de gebruikelijke 21% dit keer 23% moet rekenen over jouw diensten. En bij een verkoop naar een ander land dit weer 19% kan zijn. Daarnaast is dit dan geen Nederlandse btw, maar is dit btw van het desbetreffende land. Dat betekent ook dat je deze diensten opgeeft in een aangifte in het desbetreffende land, en niet bij de Nederlandse Belastingdienst. Dit in tegenstelling tot reguliere diensten aan particulieren buiten de EU, waar je gewoon Nederlandse btw op de factuur zet. Kortom: het kan behoorlijk wat extra administratieve lasten met zich meebrengen als je digitale diensten buiten de EU levert.
TIP: Lever je diensten in en uit het buitenland en weet je nog steeds niet zo goed hoe het met de btw zit? Dan kun je altijd via de belastingdienst deze check doen.
